"Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό..."

1973: Από την ταράτσα του κτηρίου, οι φοιτητές (αυτοαποκαλούμενοι "Ελεύθεροι Πολιορκημένοι") απαγγέλλουν τον ακόλουθο όρκο παίρνοντας μέρος στην κατάληψη του Πολυτεχνείου η οποία οδήγησε στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973. 

"Εμείς οι φοιτηταί των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων ορκιζόμαστε στ' όνομα της ελευθερίας να αγωνισθούμε μέχρι τέλους για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών, του πανεπιστημιακού ασύλου, της ανακλήσεως όλων των καταπιεστικών νόμων και διαταγμάτων.  Ορκιζόμαστε αλληλεγγύη σ' όλο το φοιτητικό κόσμο της Ελλάδας που βασανίζεται. Η βία δεν θα περάσει. 

Ζήτω ο αδούλωτος φοιτητικός κόσμος της Ελλάδας"

                                             

                                               

                                            

                                            

Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,

αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα,

αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο,

αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο.

Γιάννης Ρίτσος - Ρωμιοσύνη

(ἀπὸ τὰ Ποιήματα 1930-1960, B´, Κέδρος 1961)

"...ΕΛΛΗΝΕΣ, ΨΗΛΑ ΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ..."

"Σ' εχθρό εμείς με θέληση δική μας, δε δώσαμε ποτέ νερό και χώμα"

 (Στέλιος Σπεράντζας-πανεπιστημιακός καθηγητής και λογοτέχνης -οδοντίατρος).

Μια μικρή Ελλάδα ορθώνει το ανάστημά της στις δυνάμεις της βίας που έχουν ισοπεδώσει και ποδοπατήσει περήφανους λαούς. Μια μικρή Ελλάδα ζητωκραυγάζει το ηχηρό "ΟΧΙ" του Ι. Μεταξά, στη φασιστική Ιταλία..ξημέρωμα 28ης Οκτωβρίου 1940 και η Αθήνα ξυπνά από τις σειρήνες της αντιαεροπορικής άμυνας!!

                       

                                   

                                       

                                          

Νικηφόρου Βρεττάκου, «Ειρήνη είναι όταν»

Σας χωρίζει ένα αδιόρατο χάσμα απ’ τον κόσμο.
Σας διέφυγαν πράγματα. Δεν τα ’χετε όλα
καλά λογαριάσει, δεν τα ’χετε δει,
ακούσει όσο πρέπει. Γι’ αυτό και σας φαίνεται
τόσο παράξενο, που κλείνω, ανοίγω
το παράθυρο κι άλλο δεν σας λέω:
«Ειρήνη!»
Ειρήνη, λοιπόν,
είναι ό,τι συνέλαβα μες απ’ την έκφραση
και μες απ’ την κίνηση της ζωής. Και Ειρήνη
είναι κάτι βαθύτερο απ’ αυτό που εννοούμε
όταν δεν γίνεται κάποτε πόλεμος.

Ειρήνη είναι όταν τ’ ανθρώπου η ψυχή
γίνεται έξω στο σύμπαν ήλιος· κι ο ήλιος
ψυχή μες στον άνθρωπο.

[πηγή: Νικηφόρος Βρεττάκος, Τα ποιήματα, τ. Β΄. Μ' ένα χαρακτικό της Βάσως Κατράκη, Τρία Φύλλα, Αθήνα 1981, σ. 263]