Την κατάσταση των δημόσιων ελληνικών σχολείων τη γνωρίζουμε. Ας μην επαναλαμβανόμαστε και γινόμαστε κουραστικές...Μαζι με όλα τα προβλήματα στο πρόγραμμα και στον χώρο, προστέθηκε και ένα ολοήμερο όπου πρέπει να τα κάνεις όλα σε μία αίθουσα!!! Κυρίως η ώρα της χαλάρωσης είναι τραγελαφικη. Παιδιά που κοιμούνται (ναι, πράγματι κοιμούνται γιατί έχουν κουραστεί από το πρωί στο σχολείο)το ένα δίπλα στο άλλο, σε μια αίθουσα που ισως δεν αεριζεται σωστά, σε μια μοκέτα που σπάνια καθαρίζεται (αφού τα καθήκοντα των καθαριστριών δεν διευκρινίζονται, άρα επιλέγουν να κάνουν ό,τι θεωρούν από μόνες τους δουλειά τους), με τη φασαρία από το κουδούνι και το διάλειμμα του δημοτικού κ.λ.π...κ.λ.π...κ.λ.π. Μέσα σε όλα αυτά ψάχνω να βρω την παιδαγωγική αξία... καμιά φορά , ομολογώ πως την χάνω...
Ο λόγος όμως που τα αναφέρουμε όλα αυτά δεν είναι για να γκρινιάξουμε, αλλά να προβληματιστούμε και να αναρωτηθούμε τι κανουμε εμεις προσωπικά για να βελτιώσουμε μια κατασταση. Στο δικό μας σχολείο για παράδειγμα, υπήρχε ένα χώρος παραμελημένος, σαν μια μικρή πίσω αυλή. Κάποια στιγμή σκεφτήκαμε να την αξιοποιήσουμε ώστε να βγαινουν τα παιδιά .. Ενα πικ νικ, μια δραστηριότητα εξωτερικού χώρου, θα ήταν ιδανικά!!
Επειδή λοιπόν, ο δήμος Αθηναίων, μάς έκοψε τη φόρα τονίζοντας ότι δεν μπορούμε να παρέμβουμε στον χώρο αλλά και ότι δεν υπάρχουν χρήματα από μεριάς του για να βοηθήσει, απευθυνθήκαμε στους γονείς. Και πραγματικά βρήκαμε αρωγούς στην προσπαθειά μας!!! Μάς έφτιαξαν έναν υπέρχοχο ξύλινο φράχτη, μάς έβαψαν τις μάντρες, τον τοίχο, την πόρτα, έκλεισαν τις τρύπες που υπήρχαν, καθάρισαν τα φρεάτια, μάς κόλλησαν ένα χλοοτάπητα (δωρέα από γονέα) και ο χώρος έγινε επιτέλους προσβάσιμος και ανθρώπινος. Στη συνέχεια φέραμε εμείς λάστιχα τα οποία έιχαμε σκοπό να βάψουμε για διακόσμηση, αλλά και για να σκαρφαλώνουν και να παίζουν τα παιδά. Με το πρόγραμμα της Περιβαλλοντικής Αγωγής "Λαχανόκηποι" προμηθευτήκαμε μποστάνια και φυτά και πολύ σύντομα απολαύσαμε τους καρπούς των κόπων μας. Η περιποιήση των μποστανιών έγινε μαζί με τα παιδιά-το ίδιο και το φύτεμα των λαχανικών.
Μέχρι που ήρθε η φοβερή πλημμύρα....... Μια συννεφιασμένη μέρα, που έβρεξε καταρακτωδώς και το υπόγειο του σχολείου πλημμύρησε!!! Ο λόγος ήταν ότι το νερό από τη βροχή εξαιτίας κακής ρήσης καταλήγει στη μικρή μας αυλη και από κει στον ακάλυπτο που βλέπει το υπόγειο του δημοτικού. Επίσης στον ακαλυπτο υπάρχει και ένα φρεάτιο "τυφλό" -δηλαδή, δεν οδηγει πουθενα!!!!
Έτσι το νερό πέρασε την μεγάλη αυλή, πέρασε τη μικρή αυλή -που με κόπο και ατελειωτες ώρες και Σαββατοκύριακα φτιάχναμε - κατέληξε στον ακάλυπτο και από κει στο υπόγειο όπου υπήρχαν οι υπολογιστές και οι αποθήκες του σχολείου.
Τότε λοιπον, συγκεντρώθηκαν όλοι οι ειδήμονες -δάσκαλοι, καθαριστριες, υπάλληλοι του δήμου- και έβγαλαν πόρισμα: Για την πλημμύρα φταίει το Νηπιαγωγείο που έκλεισε την τρύπα στην μάντρα!!!!(Λίγα λόγια για την τρύπα:πριν από αρκετα χρόνια, σε κάποια παρόμοια πλημμύρα, κάποιος σοφός σκέφτηκε ότι για να μη μαζεύονται τα νερά και λιμνιάζουν στον ακάλυπτο χώρο έπρεπε να γκρεμιστεί ένα κομμάτι της μάντρας απ όπου το νερό θα διοχετεύεται στο δρόμο. Έτσι με ένα κομπρεσερ ανοιχτηκε άτσαλα μια τρύπα, στην οποία φέτος το Νηπιαγωγείο , για λόγους αισθητικούς αλλά και προστασίας των παιδιών πρόσθεσε ένα λούκι). Και πώς να πείσεις τους "ειδικούς" ότι το πόρισμά τους είναι τόσο αφελές όσο το να ζητάς από έναν ελέφαντα να χωρέσει μέσα από αυτή την τρύπα!!!! Αντε πάλι λοιπόν, να ξαναγκρεμίσουμε τη μάντρα. Και έτσι είμαστε όλοι ευτυχισμένοι! Αρα συμβουλη: όταν το σχολείο ή το σπίτι σας κινδυνεύει από πλημμύρες, να γκρεμίζετε τους τοίχους. δεν θα λιμνιάσει ΠΟΤΕ το νερό.
Εκεί που θέλουμε να καταλήξουμε με όσα ειπώθηκαν,. είναι ότι, παρά τις δυσκολίες και τις αντιρρήσεις, δεν πρέπει να πτοούμαστε. Το έργο μας είναι να προσφέρουμε χαρούμενες και ανεξίτηλες στιγμές στα παιδιά . Γι αυτό και εμείς, τα δύο Νηπιαγωγεία, 43 & 135 Αθηνών, συνεχίζουμε αφιερώνοντας αρκετό από τον πολύτιμο προσωπικό μας χρόνο... τόσο τις καθημερινές όσο και τα Σαββατοκύριακα. Και πιστέψτε μας, με συνεργασία, επιμονή και καλή διάθεση, πάντα βρίσκεται η λύση στο πρόβλημα!!!!
Όλοι μαζί δουλεύουμε γαι να ομορφύνουμε την αυλή μας...
Φροντίζουμε τα μποστάνια μας....
Είμαστε περήφανοι για τα φυτά μας!!
Όλοι μαζί δουλεύουμε γαι να ομορφύνουμε την αυλή μας...
Φροντίζουμε τα μποστάνια μας....
Είμαστε περήφανοι για τα φυτά μας!!
Φυτεύουμε την κερασιά....
...και τη ροδιά !
Έχουμε τοποθετήσει τον χλοοτάπητα και επιτέλους, ο καιρός βοηθάει για τις τελικές πινελιές!!!
Κορίτσια καλό κουράγιο και μπράβο για τις προσπάθειές σας! Συμπάσχω απόλυτα μαζί σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρώτο κτίριο όπου ήμουν όταν ήρθα στο Πυθαγόρειο πλημμύρισε με λύματα. Μετακόμιση στο γυμνάσιο και σε 2 μήνες μετακόμιση σε ένα υπόγειο με ένα παράθυρο χωρίς αυλή και μιλιούνια κατσαρίδες! Σε εκείνο το υπόγειο απέξω φτιάξαμε μια υπέροχη τοιχογραφία! Μια Δευτέρα είδαμε τον τοίχο άσπρο, βαμμένο από τον ιδιοκτήτη! (Βλέπεις εμείς έχουμε την ατυχία να νοικιάζουμε συνέχεια κτίρια διότι δεν υπάρχουν κατάλληλα στο χωριό. Κι αυτό το ένα που χτίστηκε το χρησιμοποιεί ο παιδικός σταθμός). Ξανά μετακόμιση μετά από 5 χρόνια. Και τώρα ιδιόκτητο (εδώ φέτος δε μας πλήρωνε μέχρι το Γενάρη ο δήμος το πετρέλαιο και δεν είχαμε θέρμανση! Κάθε φορά που βρέχει πλημμυρίζει η είσοδος και ξέρουμε ότι πριν ξεκινήσουμε πρέπει να βγάλουμε τα νερά! Και πάλι θα μετακομίσουμε... Αχ!
Και όπως λέτε κορίτσια, παρόλαυτά συνεχίζουμε με χαμόγελο και όρεξη! Είμαι σίγουρη ότι το κάθε νηπιαγωγείο θα έχει και κάποια ιστορία να πει! Δεν είναι όλα όμορφα και ιδανικά όπως φαίνονται!Για να φαίνονται όμορφα, εκεί μέσα όλες οι νηπιαγωγοί βάζουν από την ψυχή τους, από τη ζωή τους, από τα λεφτά τους, από τον οικογενειακό τους χρόνο... Εκτός από τους γονείς και τα παιδιά, (κι όχι όλους) κανείς δεν το εκτιμά! Και δυστυχώς δεν πρόκειται να το εκτιμήσει! Αντ' αυτού θα μας ζητάνε συνεχώς όλο και περισσότερα!
Συγνώμη αν σας ζάλισα αλλά πραγματικά συμπάσχω! Καλή συνέχεια βρε κορίτσια! Τα παιδάκια σας είναι πολύ τυχερά που σας έχουν!
Ευχαριστούμε πολύ για τα θετικά σχόλια!!! Και διαπιστώνουμε με χαρά ότι και η δική σας ομάδα αποτελείται από επαγγελματιες που αγαπούν τη δουλεια τους και τα παιδια!!!! Γιατι δεν είναι αρκετό μόνο το μεράκι και η αγάπη γι αυτό που κάνουμε αλλά και το πόσο επαγγελματίες είμαστε. Μπράβο και σε εσάς-πραγματικά, πολλες περιπέτειες και όχι ευχάριστες-για την επιμονή και την αισιοδοξία σας!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι χαιρόμαστε πραγματικά που μέσω του διαδικτύου έχουμε την ευκαιρία να συνομιλούμε με αξιόλογες συναδέλφους!!
πολλά μπράβο κορίτσια!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήγια το μεράκι - τη δύναμη -το κουράγιο την όρεξη-την διάθεση του προσωπικού σας χρόνου-και-και-και........τόσα άλλα.... που τόσο καλά γνωρίζουν όσοι έχουν δουλέψει σε νηπ/γωγείο !!!!
υπέροχη θα γίνει η αυλή σας!!!!