Την Πέμπτη 22 Μαΐου, 2014 στις 18.00 το απόγευμα, πραγματοποιήθηκε η τελευταία συνάντηση του κύκλου επιμόρφωσης γονέων των Νηπιαγωγείων μας με θέμα: "ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ". Το συγκεκριμένο θέμα κάλυψε ο ψυχολόγος κ. Στέφανος Αλεβίζος εκπροσωπώντας το ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ.
Πριν αναφερθούμε εκτενέστερα στη συζήτηση που πραγματοποιήθηκε, θα ήταν καλό να αναφέρουμε κάποια στοιχεία του φορέα με τον οποίο συνεργαστήκαμε.
Το ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ είναι ένας εθελοντικός οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με κύριο μέλημά του την προάσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών εξασφαλίζοντάς τους τα απαραίτητα για τη σωματική, ψυχική και πνευματική ισορροπία τους. Αφορμή για την ίδρυσή του υπήρξε ο μικρός Ανδρέας, ένα 10χρονο αγόρι που επί 18 μήνες έδινε τη δική του άνιση μάχη με τον καρκίνο. Από το δικό του χαμόγελο γεννήθηκε και το χαμόγελο στο πρόσωπο όλων εκείνων των παιδιών, ανεξαρτήτου φύλλου και εθνικότητας, που για διαφορετικούς λόγους το κάθε ένα από αυτά είχε χάσει. Έτσι δημιουργήθηκε ο Σύλλογος το ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, μια αγκαλιά για όλα εκείνα τα παιδιά που έχουν την ανάγκη μας και που τους γυρνάμε την πλάτη παραμένοντας σιωπηλοί και άπραγοι.
Αρχικό θέμα της συζήτησής μας υπήρξε το άγχος του αποχωρισμού που αισθάνεται το παιδί από την πρώτη κιόλας επαφή του με τον κόσμο. Το πρώτο άγχος το βιώνει μόλις αποχωριστεί τη μητέρα του στη γέννα, το επόμενο όταν πλέον περάσει από την αγκαλιά της μαμάς στην αγκαλιά της γιαγιάς και στην συνέχεια όταν φύγει από το σπίτι για να πάει στο Νηπιαγωγείο. Σε όλες αυτές τις φάσεις, η μετάβαση είναι δύσκολη και καμιά φορά επώδυνη για το παιδί. Και σε κάθε μία από αυτές η παρουσία του γονέα, η σχέση που χτίζει με το παιδί του αλλά και η επικοινωνία μεταξύ τους, αποτελούν το "μαγικό κλειδί" που θα του ανοίξει την επόμενη πόρτα. Ο γονιός βρίσκεται δίπλα του να το στηρίζει και να το ενθαρρύνει αλλά και να το ματαιώνει ανεκτά και επαρκώς! Ο ρόλος του είναι σημαντικός στην ομαλή μετάβαση του παιδιού από την προσχολική στη σχολική βαθμίδα, καθώς έχει τη δύναμη να αποφορτίσει το παιδί από το άγχος του για το καινούριο.
- Καταρχάς απαραίτητη είναι μια συζήτηση-ανακεφαλαίωση της χρονιάς που πέρασε στο Νηπιαγωγείο. Έτσι εντοπίζοντας τα θετικά το παιδί αποδέχεται το πριν και προχωράει στο μετά. Ας μην ξεχνάμε πως ο κόσμος των παιδιών είναι πολύ μικρός. Ξεκινάει το πρωί και τελειώνει το βράδυ. Εμείς τα βοηθάμε να θυμηθούν και να συνδεθούν με το χθες, να στηριχθούν σε αυτό, να μάθουν από αυτό και να προχωρήσουν δυναμικά στο αύριο.
- Είναι αγχωτικό να ονομάζουμε το Δημοτικό ως "το Μεγάλο σχολείο" . Εξηγούμε απλά στο παιδί ότι τελείωσε το Νηπιαγωγείο και θα πάει στο Δημοτικό όπου το πρόγραμμα αλλά και οι υποχρεώσεις είναι διαφορετικές από αυτές που είχε μέχρι τώρα συνηθίσει.
- Ενημερώνουμε το παιδί μας ότι στο Δημοτικό θα συνεχίσει να βλέπει τους ίδιους φίλους, τους οποίους θα συναντάει και στο διάλειμμα αν δεν είναι μαζί τους στο ίδιο τμήμα.
- Διατηρούμε μια ρουτίνα ως προς τις συνήθειες που υιοθετεί το παιδί με την είσοδό του στο Δημοτικό-ποιος το ξυπνάει το πρωί, ποιος το πάει και το παίρνει από το σχολείο, με ποιον διαβάζει, κλπ. Η ρουτίνα αυτή βοηθάει τα παιδιά να ακολουθούν ένα πρόγραμμα και να αισθάνονται ασφαλή.
- Μιλάμε στο παιδί μας για το ρόλο του/της δασκάλας που θα έχει και το ενημερώνουμε πως για ο,τιδήποτε το προβληματίζει μπορεί να τον/την εμπιστευτεί.
Αυτές είναι ορισμένες από τις συμβουλές που κάποιος θα μπορούσε να δώσει στους γονείς των οποίων τα παιδιά ξεκινάνε την Α Δημοτικού. Ο κάθε γονέας προσαρμόζει αυτές τις απόψεις στη δική του οικογένεια και αναλόγως πράττει. Το σίγουρο όμως είναι ότι τα παιδιά μας πρέπει να μάθουν να φεύγουν από το σπίτι με ένα βασικό κανόνα:
"Ό,τι και να έχεις κάνει, ό,τι και να έχεις πει, όπως και να είσαι εξωτερικά, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να σου φερθεί άσκημα ή να αγγίζει το σώμα σου" .
Έχοντας αυτή την πρόταση σαν αρχή, τα παιδιά μας μαθαίνουν να στέκονται σιγά σιγά στα πόδια τους, προστατεύουν τον εαυτό τους και να τον προφυλάσσουν.
Ευχαριστούμε πολύ το ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ που ανταποκρίθηκε άμεσα στην πρόσκλησή μας, καθώς και τον κ. Αλεβίζο για την πραγματικά ενδιαφέρουσα συζήτηση .
Θα θέλαμε να κλείσουμε με έναν όμορφο μύθο (που ο κ. Αλεβίζος μοιράστηκε μαζί μας) αφήνοντας τον καθένα από εσάς να ανακαλύψει τη συμβολική του σημασία.
"Κάποτε μια μαμά σκαντζόχοιρος προσπαθούσε να αγκαλιάσει το μικρό της σκαντζοχοιράκι δείχνοντας του έτσι την μεγάλη της αγάπη. Τα αγκάθια της όμως κάθε φορά τρυπούσαν και μάτωναν το μικρό της. Τότε ο Θεός της έδωσε μία συμβουλή: Θ' αγκαλιάζεις το παιδί σου τόσο όσο σου επιτρέπουν τα αγκάθια σου ώστε να μην το πληγώνεις"
