Μικρές φωνές, μεγάλα μηνύματα και τοίχοι γεμάτοι φως!

                                                           

Με αφορμή την επέτειο του Πολυτεχνείου, τα παιδιά των νηπιαγωγείων μας ταξίδεψαν στο χρόνο και γνώρισαν μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της νεότερης ιστορίας μας, την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Με τρόπο απλό, κατανοητό και προσαρμοσμένο στην ηλικία τους, μιλήσαμε για τις έννοιες της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της συνεργασίας και της ειρήνης, αξίες που παραμένουν πάντα επίκαιρες. Μέσα από δημιουργικές δραστηριότητες, κατασκευές και δρώμενα, τα παιδιά εξέφρασαν με τον δικό τους τρόπο έννοιες που μας ενώνουν και μας εμπνέουν.

Τα γαρύφαλλα, το περιστέρι της Ειρήνης και οι ζωγραφιές με την πόρτα του Πολυτεχνείου και τους νέους φοιτητές έγιναν σύμβολα ελπίδας, ειρήνης και αγώνα για ένα καλύτερο αύριο. Τα συνθήματα «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» ξαναζωντάνεψαν μέσα από τα παραμύθια και τα τραγούδια που ακούσαμε, όπως: «Ένα το Χελιδόνι», «Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο» και «Ο δρόμος», ενώ η φαντασία των μικρών μας δημιούργησε κόσμους γεμάτους συνεργασία, φιλία και αλληλεγγύη.

Με αυτόν τον τρόπο, τα παιδιά μίλησαν για το δικαίωμα στην ελευθερία, τη δύναμη της ενότητας και τη σημασία της ειρήνης, θυμίζοντάς μας ότι η δημοκρατία δεν είναι μόνο ιστορία, αλλά καθημερινή πράξη αγάπης, σεβασμού και συνεργασίας.

Ας κρατήσουμε όλοι ζωντανές αυτές τις αξίες και ας αφήσουμε τα παιδιά να μας δείχνουν το δρόμο προς έναν κόσμο πιο δίκαιο, ειρηνικό και γεμάτο δημιουργικότητα.

Με χαρά μοιραζόμαστε μαζί σας τις δημιουργίες τους, που αποτελούν τον δικό τους τρόπο να προσεγγίσουν και να τιμήσουν την ημέρα αυτή. Ελπίζουμε να τις απολαύσετε όσο κι εμείς!

 

Με παιδικές ματιές και με ψηλά τις καρδιές!

 

Η 28η Οκτωβρίου είναι μια ξεχωριστή μέρα για όλους μας. Μια μέρα που η λέξη Ελευθερία φωτίζει ξανά τις ψυχές, και το “ΟΧΙ” των προγόνων μας αντηχεί ακόμα δυνατά, θυμίζοντάς μας τη δύναμη της πίστης, της ενότητας και του θάρρους.

Στα νηπιαγωγεία μας, μιλήσαμε με τα παιδιά για την εποχή εκείνη  για ανθρώπους απλούς αλλά γενναίους, που ύψωσαν το ανάστημά τους και υπερασπίστηκαν την πατρίδα μας με αγάπη και ελπίδα.

Μέσα από παραμύθια, τραγούδια και εικόνες, γνωρίσαμε το νόημα της ειρήνης και της ελευθερίας, και αφήσαμε τα παιδιά να εκφράσουν τα δικά τους συναισθήματα με τον πιο όμορφο τρόπο: δημιουργώντας!

Στις 27 Απριλίου 1941, η Αθήνα ξυπνούσε τρομαγμένη. Κλεισμένοι στα σπίτια τους οι Αθηναίοι περίμεναν με αγωνία και ανησυχία την είσοδο των κατακτητών. Άσχημα συναισθήματα τους έπνιγαν και τους γέμιζαν συγκίνηση. Μέσα από τα σπίτια τους, με κλειστά τα παράθυρα, παρακολουθούσαν τις εξελίξεις, που μετέδιδε το ελεύθερο ακόμη ραδιόφωνο. Επιχειρώντας να δώσει κουράγιο στους θλιμμένους Αθηναίους, ο εκφωνητής του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών, o Κωνσταντίνος Σταυρόπουλος, μετέδιδε με τη χαρακτηριστική ένρινη φωνή του τις τελευταίες ελεύθερες φράσεις που μπορούσαν να ακουσθούν.

Τα παιδιά με ψηλά τις καρδιές μέσα από τις δημιουργίες τους, μας δίδαξαν ξανά πως η ιστορία δεν είναι μόνο γεγονότα, αλλά μια ζωντανή μνήμη που συνεχίζει κάθε φορά που λέμε το δικό μας “ΟΧΙ στο φόβο” και “ΝΑΙ στην αγάπη, τη φιλία και την ειρήνη.”

Παρακάτω μπορείτε να δείτε στιγμές από τη γιορτινή μας εβδομάδα και τις υπέροχες κατασκευές των παιδιών:

       

                            

     

 

                   

                                                    

   

   

                                 

ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ Σταύρος Ξαρχάκος " Ήτανε μια φορά"...των Νηπιαγωγείων τα παιδιά...

 

Την Πέμπτη, 5 Ιουνίου 2025, στις 7:00 μ.μ. καλωσορίσαμε στη γειτονιά του Νέου Κόσμου, γονείς, συναδέλφους και κατοίκους, σε μια γιορτή λήξης που στο ξεδίπλωμά της διαφάνηκε όλη η συνεργασία, ο σεβασμός, η συγκίνηση και το ομαδικό πνεύμα μαθητών και εκπαιδευτικών που τη διέτρεχε .

Για δεύτερη χρονιά  Νηπιαγωγείο και Δημοτικό ενώσαμε τις δυνάμεις μας και χτίσαμε συνεχείς μεταβάσεις και  ασφαλείς σχέσεις εμπιστοσύνης,  που ενισχύουν τους δεσμούς της εκπαιδευτικής μας κοινότητας, μέσα από έργα, λόγια , μουσικές και εμπνεύσεις μεγάλων δημιουργών.

Τα παιδιά των Νηπιαγωγείων μας παρουσίασαν το τραγούδι: "Ήτανε μια φορά μάτια μου" σε στίχους Κώστα Φέρρη, μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, ερμηνευμένο μοναδικά από το Νίκο Ξυλούρη.  Απολαύσαμε την προσπάθειά τους  να το αποδώσουν τραγουδώντας,  χορεύοντας και δραματοποιώντας το,  σε ένα αφιέρωμα του σχολικού μας συγκροτήματος στον μεγάλο μαέστρο, συνθέτη και δημιουργό, Σταύρο Ξαρχάκο.

Ο ίδιος , μετά από πρόσκλησή μας, δεν κατέστη δυνατόν να παρευρεθεί, έκανε όμως αισθητή την παρουσία του μέσα από ένα σημείωμα που έστειλε για να διαβαστεί την ημέρα της γιορτής.

Τα υπέροχα λόγια του μας συγκίνησαν όλους και αποτύπωσαν μοναδικά  το ρόλο του σχολείου, τις προσδοκίες και τα όνειρά μας για την πορεία των μαθητών μας μέσα από τη συνεργασία, το σεβασμό, τη συλλογικότητα και τον σχεδιασμό ενωτικών δράσεων πολιτισμού, που φέτος κατέκλυσαν  το προαύλιο της κοινής μας συστέγασης:                                    

"Αγαπημένα μου παιδιά,

Δέχομαι με βαθιά συγκίνηση και ταπεινή ευγνωμοσύνη την τιμή που μου κάνετε σήμερα, εδώ, στη γειτονιά του Νέου Κόσμου, μέσα από τις παιδικές φωνές σας και την καθαρή καρδιά σας.

Το να τραγουδιούνται τα τραγούδια μου από εσάς —τους αυριανούς ανθρώπους, τις μικρές ψυχές που κουβαλούν το φως— είναι για μένα η μεγαλύτερη δικαίωση. Γιατί η μουσική, αν δεν φτάσει ως την παιδική ηλικία, αν δεν ακουμπήσει το χέρι της στην αθωότητα, δεν έχει ακόμη ζήσει στ’ αλήθεια.

Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς τη δασκάλα σας, την κυρία Ευγενία Καραμούζα, που είχε την έμπνευση και την αγάπη να φέρει τα τραγούδια μου κοντά σας.

Δεν είναι μικρό πράγμα να στρέφεις την εκπαίδευση προς την ψυχή· είναι σπουδαίο.

Όπως έμαθα, η πρόσοψη του σχολείου σας θα γεμίσει χρώμα και φαντασία, μέσα από τα έργα των εικαστικών σας, κυρίας Σγούρα Αλεξίας και κυρίας Κοντοδήμα Αγγελικής και πραγματικά χάρηκα διότι είναι πολύ όμορφο να συνομιλεί η μουσική με τη ζωγραφική, όλες Τέχνες μεταξύ τους, ειδικά δε σ´ έναν χώρο ιερό όπως το σχολείο όπου αποτελεί την πρώτη μεγάλη κοινωνία με την οποία έρχονται σ´ επαφή τα παιδιά!

Ευχαριστώ όλους τους δασκάλους και τους γονείς που στηρίζουν αυτές τις πράξεις πολιτισμού.

Όπως εδώ και καιρό έχω υποστηρίξει, το τραγούδι ενώνει. Πρέπει να ενώνει. Η τέχνη αναπνέει μέσα από τη συλλογικότητα. Κι όταν αυτό συμβαίνει μέσα σε σχολεία, τότε έχουμε ελπίδα.

Σας αφιερώνω μία λέξη που κουβαλώ πάντα στην καρδιά μου: ευχαριστώ.
Προχωρήστε με μουσική, με αγάπη και με σεβασμό στον άνθρωπο.

 Υ.Γ : δυστυχώς ενώ το ήθελα πολύ να βρεθώ μαζί σας με τα μικρά δίδυμα παιδιά μου και τη σύζυγό μου, αυτό δεν κατέστη δυνατόν.

Η καρδιά μου είναι μαζί σας.

Με συγκίνηση 


Σταύρος Ξαρχάκος"

Τα παιδιά του Νηπιαγωγείου ζωγράφισαν το τραγούδι. Τα έργα τους μπορείτε να τα δείτε πατώντας : εδώ

                                           Ήτανε μια φορά- Νίκος Ξυλούρης

Ήτανε μια φορά», Πρωτοψάλτη - Πασχαλίδης - Σαΐα - Καρούνης - Νεοφυτίδης • Ξαρχάκος (2018)