Την Πέμπτη, 5 Ιουνίου 2025, στις 7:00 μ.μ. καλωσορίσαμε στη γειτονιά του Νέου Κόσμου, γονείς, συναδέλφους και κατοίκους, σε μια γιορτή λήξης που στο ξεδίπλωμά της διαφάνηκε όλη η συνεργασία, ο σεβασμός, η συγκίνηση και το ομαδικό πνεύμα μαθητών και εκπαιδευτικών που τη διέτρεχε .
Για δεύτερη χρονιά Νηπιαγωγείο και Δημοτικό ενώσαμε τις δυνάμεις μας και χτίσαμε συνεχείς μεταβάσεις και ασφαλείς σχέσεις εμπιστοσύνης, που ενισχύουν τους δεσμούς της εκπαιδευτικής μας κοινότητας, μέσα από έργα, λόγια , μουσικές και εμπνεύσεις μεγάλων δημιουργών.
Τα παιδιά των Νηπιαγωγείων μας παρουσίασαν το τραγούδι: "Ήτανε μια φορά μάτια μου" σε στίχους Κώστα Φέρρη, μουσική Σταύρου Ξαρχάκου, ερμηνευμένο μοναδικά από το Νίκο Ξυλούρη. Απολαύσαμε την προσπάθειά τους να το αποδώσουν τραγουδώντας, χορεύοντας και δραματοποιώντας το, σε ένα αφιέρωμα του σχολικού μας συγκροτήματος στον μεγάλο μαέστρο, συνθέτη και δημιουργό, Σταύρο Ξαρχάκο.
Ο ίδιος , μετά από πρόσκλησή μας, δεν κατέστη δυνατόν να παρευρεθεί, έκανε όμως αισθητή την παρουσία του μέσα από ένα σημείωμα που έστειλε για να διαβαστεί την ημέρα της γιορτής.
Τα υπέροχα λόγια του μας συγκίνησαν όλους και αποτύπωσαν μοναδικά το ρόλο του σχολείου, τις προσδοκίες και τα όνειρά μας για την πορεία των μαθητών μας μέσα από τη συνεργασία, το σεβασμό, τη συλλογικότητα και τον σχεδιασμό ενωτικών δράσεων πολιτισμού, που φέτος κατέκλυσαν το προαύλιο της κοινής μας συστέγασης:
"Αγαπημένα μου παιδιά,
Δέχομαι με βαθιά συγκίνηση και
ταπεινή ευγνωμοσύνη την τιμή που μου κάνετε σήμερα, εδώ, στη γειτονιά του Νέου
Κόσμου, μέσα από τις παιδικές φωνές σας και την καθαρή καρδιά σας.
Το να τραγουδιούνται τα τραγούδια
μου από εσάς —τους αυριανούς ανθρώπους, τις μικρές ψυχές που κουβαλούν το φως—
είναι για μένα η μεγαλύτερη δικαίωση. Γιατί η μουσική, αν δεν φτάσει ως την
παιδική ηλικία, αν δεν ακουμπήσει το χέρι της στην αθωότητα, δεν έχει ακόμη
ζήσει στ’ αλήθεια.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς
τη δασκάλα σας, την κυρία Ευγενία Καραμούζα, που είχε την έμπνευση και την
αγάπη να φέρει τα τραγούδια μου κοντά σας.
Δεν είναι μικρό πράγμα να
στρέφεις την εκπαίδευση προς την ψυχή· είναι σπουδαίο.
Όπως έμαθα, η πρόσοψη του
σχολείου σας θα γεμίσει χρώμα και φαντασία, μέσα από τα έργα των εικαστικών
σας, κυρίας Σγούρα Αλεξίας και κυρίας Κοντοδήμα Αγγελικής και πραγματικά χάρηκα
διότι είναι πολύ όμορφο να συνομιλεί η μουσική με τη ζωγραφική, όλες Τέχνες
μεταξύ τους, ειδικά δε σ´ έναν χώρο ιερό όπως το σχολείο όπου αποτελεί την
πρώτη μεγάλη κοινωνία με την οποία έρχονται σ´ επαφή τα παιδιά!
Ευχαριστώ όλους τους δασκάλους
και τους γονείς που στηρίζουν αυτές τις πράξεις πολιτισμού.
Όπως εδώ και καιρό έχω
υποστηρίξει, το τραγούδι ενώνει. Πρέπει να ενώνει. Η τέχνη αναπνέει μέσα από τη
συλλογικότητα. Κι όταν αυτό συμβαίνει μέσα σε σχολεία, τότε έχουμε ελπίδα.
Σας αφιερώνω μία λέξη που κουβαλώ
πάντα στην καρδιά μου: ευχαριστώ.
Προχωρήστε
με μουσική, με αγάπη και με σεβασμό στον άνθρωπο.
Η καρδιά μου είναι μαζί σας.
Με συγκίνηση
Σταύρος Ξαρχάκος"
Τα παιδιά του Νηπιαγωγείου ζωγράφισαν το τραγούδι. Τα έργα τους μπορείτε να τα δείτε πατώντας : εδώ
